Geceler Artık Sensiz

Küstüm Artık Gecelere, Çünkü Geceler Artık Sensiz, Çünkü Geceler Bundan Böyle Sessiz…
Artık Gecelerimde Teninin Kokusu Olmayacak…
Gözlerin Beni Derin Deryalara Salmayacak…!
Şimdi Bu Şehrin Hangi Sokaklarına Sormalı, Hangi Gölgelerde Aramalı Seni?
Bu Şehir Nasıl Ulaştırır Beni Vuslatsız Yollardan Sana?
Ya da Hangi Sözcüklerin Ardında ki Kelimelere Bakmalı?
Hani, Kelimelerime Küstün Ya…!
Ama Sen Bilmedin Hiç Yazdıklarımın İçinde En Sevdiğim Cümlemdin Sen…
En Özlediğim Kelimemdin…
En Çok Sana Ağlamıştım Gecelerde…
En Çok Sensizliği Yaşamıştım…
En Çok Canımı Sen Yakmıştın…
Yağdırdığın Hasret Yağmurları Tenime Her Değdiğinde Ben En Çok Kendimle Savaşmıştım Seni Sevmemek İçin Ama; Kendimi Sana Aşık Bulmuştum Her Seferinde…
Kimseye Mağlup Olmayan Ben! Sana Mağlup Olmuştum İşte…
Bende ki Seni Sana Anlatmak Çok Zordu, Seni Özlemeyi Kendime Unutturmakta…
En Sensiz Anımdayım Şimdi, Sana Gelemeyecek Kadar Uzakta…
Yazdığım Her Şiirde Hep Seni Yaşadım ve Hep Seni Özledim…
Sana Olan Aşkım Gözlerime Yansıdı…
Sana Olan Özlemim Kalbimi Bir Bıçak Gibi Acıttı…
Senin Sevgin Yaşamak Demekti…
Mevsimsiz Çiçekler Vardır Bilir misin Sevgili…
Zamansız Açarlar Dünyaya Gözlerini…
Bende Sana Öyle Açmıştım Zamansız Soğukların Ortasında Hep Güneşini Bekleyerek…