Ayşe ile Aile diyelim biz bu iki aşığa… Hacettepe Üniversitesi’nin Türk Dili ve Edebiyatı bölümünde okurken tanıştılar. Esas oğlan bazı derslerden kalmıştı ve alt sınıftan ders alıyordu. Alt sınıflarda ise esas kızımız okuyordu. Bunlar birbirini gördü, heyecanlı ve çekingendi ikisi de, birbirine açılamadılar uzun süre… Vardı ilgileri aslında birbirine, ancak gözler yetiyordu sadece…
Aşk biraz da öyle olmalı, gözlerle sevmeli insan, bakışmalı… Kalpteki kıpırdamaları hissetmeli. Bir gün açıldı esas oğlan ve bir cesaretle duygularını paylaştı. Çok da güzel oldu, önce düşündü kız, neden bilinmez ama belki şüpheli yaklaştı, seviyor ama söyleyemiyordu.
Sonra birlikte çıkmaya başladılar, zamanla birbirlerini daha iyi tanıdılar. Artık kız oğlan için oğlan kız için vazgeçilmezdi. Hani her “büyük aşk” gibi… Herkesin aşkı kendine büyüktür. Her aşk, asla hafife gelmeyecek bir şeydir, hele kalptense bu sevgi…
Bu birlikteliği üniversite bitiminde nişanlanarak sürdürdüler. Güzel bir düğün olmuştu. Gençler gözlerinde umutla geleceklerini hayal ediyorlardı.
Hayat bazen bizi farklı yollara iter, istesek de istemesek de yolumuz değişmiştir çoktan, kader ağlarını ördü deriz hani, işte onun gibi bir şey… Ne kadar seversen sev, bazen elinde olmaz sevgini korumak, kurtarmak… Sonrası ise soğukluk ve uzaklaşmadır. Ayrılık mı yaklaşıyor?
Esas oğlan nişandan sonra askere gitti, askerliği Van’a çıkmıştı, Ankara nere Van nere… Telefon yetmiyordu belki de, sevdiğinden uzakta, merak edersin ne yapıyor, şu an ne duygular içinde… Ancak ölümü bile unutuyor insan, sevgisini de unuturdu…
O sırada Hasan ortaya çıkar, Hasan bir okulda müdürdür, esas kızımızın öğretmen olduğunu unutmayalım. Hasan, Ayşe’yi gözüne kestirmiştir. Ayşe ise yavaş yavaş soğumaya başlar Ali’den… Yalan mıydı sevgi diyesi gelir insanın hani, seven birini bırakmak, üstelik nişanlısını zordur. Dedim ya bazen hayat zorlar bizi buna, belki de Hasan pozisyonu gereği çok daha etkiliydi Ayşe üzerinde… Sonrası ?
Sonra nişan bozuldu, Hasan ile Ayşe evlendi. Ha Ali de evlendi biriyle ancak yıllar sonra her ikisi de mutlu olmadığını biliyordu. Kalpler bir araya gelememişti ancak hiç de birbirinden kopamamıştı.
