Niye bu kadar hırslısın diye sormuştun bana.. Fazla soru sormazdın aslında. Bu yüzden de benim hakkımda pek bilgi sahibi değildin. Merakta etmezdin. Ama gözlerime baktığında görmüş olmalıydın yaralarımı.. Çünkü sende benim gibiydin. Belki bundandır ki nefretle büyüyen kalbim ilk kez sana açmıştı kapılarını. Sen gençliğinin en güzel yaşlarında yemiştin hayattan tokadı .Bense henüz yürümeyi bile yeni öğrenmişken.. İkimizde kanadının biri kırılmış ama hala uçmaya çalışan kuşlar gibiydik.. Ne biliyim benziyorduk işte. Bilemedin.. Ateşle oynayan bendim. Kendimi bile,isteye yangınların ortasına atan. Bir gün söndüreceğine inandığımdan,canım ne kadar yansa da şikayet etmiyordum. Yanıldım.. ve hayat bana 2. tokadını attı. Günlerce düşündüm.. Uyumadım düşündüm. Eksik olan neydi? Nerde hata yapmıştım? Devamını Oku...