Yok mu, senin insafın yok mu Bir güler yüzün çok mu Dağ mısın, taş mısın Uzak mı, bu eda bu hal tuzak mı Hak mısın bana yasak mı Dost musun, düşman mısın İki gözüm seneler geçiyor Gönül ektiğini biçiyor Bir selam lutfet, Bu ne çok hasret Gel barışalım artık Canözüm bahar geldi Dağları kiraz bastı Yedi kat eller yakınım oldu Gel barışalım artık Devamını Oku...

Ayrılmış olabiliriz,olsun. Ama şu var ki;Seninle aynı anda yaşıyor olmak bile güzel. Aynı gökyüzüne bakmak,aynı yıldızları izlemek,aynı sabaha uyanmak… Allah var,seni hâlâ daha çok seviyorum. Devamını Oku...

Tam diyorum ki unutuyorum artık, vazgeçiyorum yavaş yavaş, sonra sen bunu duymuş gibi karşımdan gülerek geçiyorsun. Gülüşün. Yutkunamıyorum. Kalbim sıkışıyor. Devamını Oku...

Varlığınla yokluğun arasında kalmayacağım artık, sadece olmayacaksın… Sensiz kalma ihtimali olmayacak aleyhine kurulmuş cümlelerimin sonunda… Belki birkaç satır arasında unutulacaksın bir müddet sonra. İçimden olmayacak, boş bir kağıdın gölgesine sığınmayacak sana sitemlerim… Hani hep kızardın ya “Konuş konuş konuş” derdin, haykırabilir miyim şimdi korkaklığını?.. Bıraktığın bu mavi düşleriyle avunan yalnızlığı, artık sahiplenilmeyecek olmanın burukluğunu yaşarken, haykırabilir miyim dersin, susar mıyım, gülüp geçer miyim yoksa…? Aslında alıştırmalıyım kendimi hiç dönmeyecekmişsin, dönülmeyecek bir yerdeymişsin gibi farzetmeli, unutmalı.. Seni hiç tanımamış gibi yaşamımı sürdürmeliyim. Var olduğum her yer aşkın şehri olmalı artık, yeniden sevmenin, sevilebilmenin yeri her yer, zamanı yaşanan ve gelecek tüm Devamını Oku...

Sana bir mektup yazmak istedim. Her satırında sana olan sevgimi bulacağın, her kelimesinde sana olan aşkımı göreceğin. Aldım elime en sevdiğim kalemi, koydum masaya boş bir kağıdı. Başladım bişeyler karalamaya. Önce normal bir giriş yaptım, selam ve hal hatır sorar türden. Sonra vazgeçtim direk konuya girmek istedim. Ama ne yazacağıma bir türlü karar veremedim. Mektuba başlayamıyordum. Birşeyler izin vermiyordu başlamama. Durup düşündüm biraz. O zaman anladım ki, ben sana ne yazacağımı bilmiyordum aslında. Her satırda sevgimi ve her kelimede sana olan aşkımı görmeni sağlamaya ne kelimeler yeterliydi ne de cümleler. Bunun başka bir tarifi olmalıydı. Bir şekilde anlatılmalıydı hissedilenler. Seni tarif etmeye yetecek bir dağarcığa mı sahip değildim yoksa sen gerçekten tarif edilemezmiydin. Bir süre durup öylece Devamını Oku...

Yarı kaçamak bir sevdaydı bizimkisi… Ben sana geldikçe sen kaçtın benden. Ama bariz bir kaçış değildi bu. Kaçıyordun ama sanki beni de peşinden sürüklemek için uğraşıyordun. Peki o zaman neden kaçıyordun? Seni kovalamaktan her yoruluşumda şöyle bir durdun. Kendince biraz dinlendin ve sanki bana “Hadi başarabilirsin, hemen neden pes ediyorsun” dercesine yaklaştın. Tam ben azıcık kendimi toplayıp ayağa kalktığımda sen yine başlattın aynı serüveni. Peki neden hep kaçıyordun? Neden sürüklüyordun beni peşinden? Kaçmasan, beraberce yol alsak, zorluklara karşı beraber dirensek olmaz mıydı? Ki bilirsin, asla senin üzülmene kıyamazdım. Seni üzecek her şeye düşman gibi bakardım. Bazen kendime bile düşmandım bu yüzden. İstemeden, farkında olmadan ve hatta bilinçsizce bile olsa her seni üzüşümde kendimden çıkarırdım bunu Devamını Oku...

Hani göğü yırtmak, yağmurdan boşalırcasına yağmur yağdırmak istersinde elinde avucunda bir kaç damla. hani bir rüzgar estirmek acı veren ne varsa silip götürmek istersinde rüzgar sandığın nefesindir. hani bir şarkı yapmak, yediden yetmişe herkesi coşturmak istersinde, boğazında düğümlenen üç-beş kelime.işte böyle sende tutukluğum, benimde çaresizliğimde. nereye gidersem gideyim içimde hep bir sen. ben aşk istedim…su olmak istedim dudaklarına. kendi susuzluğumu dindiremezken. ve yolumu kaybetmişken sana yol…başını koyduğun omuz olmak istedim. sana bir şey olsa, başında bulacağın ilk kişi belki. seninle yürekli, bir o kadarda çaresizim. bu güneşine hasret günün, gecesini arayan yıldızın, sevdiğini yitiren benim hikayem. dudaklarımda bir dua gibi adın, hücrelerimde bütünüyle sen varsın.ne zaman bölünse uykum, b Devamını Oku...

Seni ilk gördüğümde başladı bu hikaye. Ondan öncesinde başka dertlerim, başka sıkıntılarımla boğuşuyordum. Aklımı toparlamaya çalışıyordum. Oysa sen aradığım ilaçmışsın, nereden bilirdim. Önce bir kıpırtı gibiydin kalbimde. Sonradan kalbimi eline geçirdin. Artık o kalp senin adınla atıyor, senin varlığınla beni yaşatıyordu. Önceleri kendimle yüzleştim. Olabilir miydi? Ben gerçekten yeniden sevebilir miydim? Çok sürmedi bu hesaplaşma. Kendime neden sevemeyeyim ki? Ne var sevemeyecek? Ben zaten yeniden doğmadım mı dedim? Evet senin sayende yeniden doğmak kelimesinin anlamını kavramıştım artık. Varsa yoksa sendin. Sensiz hiç bişeyin anlamı olmadığını hatta daha önemlisi sensiz benim bir anlamım olmadığını hissetmeye başlamıştım.  Seninle konuşurken bile seni düşünüyor olmak ve senin bunu bilmemen sanki sana iha Devamını Oku...

Seni, seninle paylaşamayacak kadar çok seviyorum. Çabalama sakın anlamak için beni. Benim derdim bendeki benleri, bendeki senleri seninle paylaşmak değil ki... Öpüşlerimi saklamadım hiç dudaklarına. İçimi kıpır kıpır yapan baharla taçlanan papatyaların sarı göbeklerinde de dolaştı dudaklarım.. İstediğim için vardın hayatımda. Sana uyanan sabahlar katmak istediğim için, düşlerimde soktum seni koynuma. İçimdeki melankolik adamı besledim yokluğunla...Bir kırmızı kadehin içinde boğuldum yalnızlığımla.Özlemek istedim seni, gecelerce uykusuz kalan bir erkeğin gözünü kapatıp rüyalara teslim olmasını istemesi gibi... Seni tüm bencilliğimle sevdim...Sevilme ihtiyacımın cevabıydın sen... Aşkın sendeki yansımalarıydı beni çeken. Yankılanan sesimdi, sesindeki. Ben sevmenin bana ait olan kısmını sevdim... Ayrılığı Devamını Oku...

Sıradanlıkların içinden kurtulmuştum oysa seninle. Şimdi bakıyorum da sıradanlıklar esir almış bizi. Çarçabuk bitip tükenen heyecanların içinde...” Zordur severken ayrılmak. Herhangi bir şeyden, yaşadığınız şehirden, oturduğumuz evden, eşinizden, işinizden… Bir ağaç düşünün; budadınız, suladınız, ilaçladınız; yaprak döküşünü, çiçek açışını izlediniz. Sonra, o ağacın artık sizin olmadığını söyledi birileri. İçiniz yanar. Kimselere emanet edemezsiniz. Çünkü, bu “sevgi”dir, “aşk”tır. Ağaç siz, siz ağaç olmuşsunuzdur. Ayrılık zordur. Artık size ihtiyaç duyulmayacak olması ise en ağırıdır. Bunu sindirmek ise hiç kolay değildir. ”Aşkım, Bir tanem, Canım, Hayatım, Sevgilim” her ne iseniz, artık değilsinizdir. Dün yanı başınızdayken, bugün artık yoktur. Sizden kimsenin beklediği bir şey kalmamıştır. Neyi ne ka Devamını Oku...