Ben Sessizim, Sen Sessizsin!
Şimdi Hiç Tanımadığım, Hiç İhtiyacım Olmayan Acılar Yaşıyorum Tarifsiz…
Beynimde Sorular, Ruhumda Hak Etmediğim Acılar…
Her Gün Bir Soru Soruyorum Kendime Neden!?
Bitti Sandığım Anda Dikiliyor Karşıma Tanıdık Sorular Yeniden…
Sorularım Sorularla Boğuluyor Ben Gibi Nefessiz…
Anlıycağın Hiç İyi Değilim!
Unutursun Diyenlere İnat Büyüyor İçimde Hasretin…
Değmez Diyenlere İnat Canım Daha Çok Acıyor…
Sözlerin Bana Ağır!
Gözlerimde Buğu, Bakışlarımda Ötelerin Solukları, Ruhumda Hayal Kırıklığı, Sessizlik…
Ölüm Gibi Feryad Ediyor Sevdam…
Yüreğin Nasıl Diyenlere Tebessüm Ediyorum!
Oysa İçimde Poyrazlar, Acı Kış Haykırışları, Boynu Bükük Sonbaharlar, Kirpiklerimde Sıcak Çiğ Taneleri…
Anlıyacağın Yıkılıyor Üstüme Kış Gibi Sevdan…
Artık Boşuna Çabalamıyorum, Anlamsız Geliyor Çünkü Her Şey..
Sevgi Nedir?
Ben Niye Hiç Doyamadım Sevgiye?
Neden Yarım Kalan Bir Şeyler Oldu Hep?
Oysa ki Mutluluk Gözlerimde Parıldayan Bir Damla Yaştı…
Neden Sürekli Üzerine Bulutlar Yağmur Yağdırdı?
Sonu Belli Olmayan Bir Çıkmazdayım…
Anlamsız Bir Şekilde Kapılmışım Bir Hayale…
Nerden Geldiği Belli Olmayan Bir Öfkeyle Akıyorum Karanlıklara…
Cevapsız Kalmış O Kadar Soru Var ki…
Peki Benim İstediğim Neydi?
Tüm Bu Ümitsizliklere, Tükenmelere Karşı Beklentim Neydi ?
Senden Gelen Küçücük Bir Gülümseme!
Belki Etrafında O Gülümsemenin Kıymetini Bilmeyen Onlarca İnsan Var, Ama Bilmiyorlar ki Ben O Gülümsemenin Hayaliyle Yaşıyorum…
Anlamıyor ki Kimse Bendeki “Sen”i…!!!
Düşünmüyorum Artık…
O Kadar Yorgunum ki, Bende Bıraktığın Enkazdan Bahsetmeyeceğim…
Çünkü Sen O Enkazı da Defalarca Yıktın, Paramparça Ettin…
Bir Yara Kanarken Kanatılırsa Derinlik Artar Bilirsin…
O Yüzden Kalbimdeki Muazzam Yaranın Derinliğinden Söz Etmeyeceğim…
Kızamıyorum ki, Suçlayamıyorum Seni…
İnsan Can Damarına Kusur Bulur mu ?
Bak Dinle!
Can Damarım Diyorum…
Kaçıp Gitsen Neye Yarar ki !?
Zamanın Anlamsız Bir Diliminde Kaybolmuş Yaşanmışlıklar…
Su Gibi Akmaktan Öte Zift Gibi Yapışkan Zaman…
Akıp Gitmesi ve Beraberinde Her Şeyi Götürmesi Gerektiği Halde Üstümüze Başımıza Bulaşmış Tüm Hüzün….
Kaçıp Gitsen Neye Yarar ki !?
Yakamızı Bırakmıyor İstemesek de Zaman…
Günler Geçiyor ve Unutuluyor Her Şey…
Aslında Unutulmuyor da Sadece Göz Yumuluyor…
Zaman Değiyor Bir Yerden Yaralarıma…
Karmaşık Her Şey…
Hangi Dakika Ne Olacağını Bilmeden, Sadece Boşluğa Bir Boşluk Daha Ekleyerek Yaşıyorum…
Değersizleşiyor Her Şey, Tüm Anlamlar Kayboluyor…
Uzaklık, Yakınlık Her Şey Yok Oluyor…
Aynı Yine Günler, Suskun, Sakin, Yorgun…
Zamanında Sevgisiz Yüreklere Teslim Ettiğim Kalbimin Yere Düşen Parçalarını Topluyorum Şimdi Ellerimle…
Dayanamıyorum Gözyaşımın Yerlere Süzülüşüne…
Ve Ben ki Her Sevgiyi Bendeki Kadar Saf Sanırken Dayanamıyorum Kaygısız Bakan, Vicdansız, Yar Saydığım O Gülüşlere!
Bir Zamanlar Seviyorum Diye Başlayan, Şimdilerde İse Nefret Etmekle Bitirdiğim Her Cümlenin Sonunda Ben Bir Nokta Oluyorum !
Bugün Yada Yarın Güneşin Hangi Gün Penceremden Doğuşuna Şahit Olsam Bir Yıldızı Kaybediyorum !
Yaralı Bu Bedene Merhem Olsun Diye Tüm Çiçekleri Koparıyorum Dalından, Koparıyorum ki Nefretimin İhanetin Acısının Yaralarını Sarsınlar !
Şimdi Buralarda Çok Üşüyorum…
Zamanlı Zamansız Buz Kesiyor Ellerim…
Dudaklarım Morarmış, Kan Çanağına Düşmüş Gözlerimle Bakıyorum Yarınıma…
Benim Yarınım Yok ki !!
Ya Üç Gün, Yada Beş Gün!

 



Etiketler: , ,