Pamuk ellerin…
Hür bir yangın…
Kalbimde volkan olup akan gözlerin
Çizilmemiş bir aynada
Tel tel düşen saçlarına bakıyorum
İçimde tüten bir hayal ki
Ben dumansız,ben,alevsiz yanıyorum
Sevdanın suyunu içtim ellerinden
Tutsana parmaklarımdan
Arsız bir çocuktum ben…
Karanlık çökünce, ışıklar sönünce
Sana bir sırrımı söyleyeceğim
Beni öyle derinden dinle ki
Korkup kaçarken karanlığın devleri
Unutayım baş ağrılarımı kollarında
Seni seviyorum…kal öyle diyeceğim
Sevdanın suyuyla yıkadığın renklerden
Bir damla uzat,dudaklarıma
Arsız bir çocuğum ben
Düşünce dizlerimin üstüne
Sırtım toprağa çıplak değince
Sen koşardın bana doğru
Bir rüya gibiydi her şey
Sahiptim,sahiptin,sahiptik birbirimize
Sanki böyle büyümüştük hep
Düşünce işte koşardın bana,
Yarardın havanın göğsünü
Kurşun geçmez derdim bedeninden
Unutup koşardın bana acılara merhem gibi
Şeffaf bir gülümsemeyle dolan yanakların
Değdirip yanaklarımı başlardım ağlamağa
Dokunurdun canıma;ama akmazdı kanım
Sonra derdin ki’’ah bir de düşmesen’’
Böyle büyümedik mi GÜL_GÜZELİM
Düşe düşe,kalka kalka
Ellerimden tutsana sevdiceğim
Arsız bir çocuktum ben…
Hepsi bir hayal
Hepsi senle sonsuz bir rüya
Güllerden de güzel senin yüzün
Sen bir mucizesin İstanbul’a
Sen efsun, mahur bakışlı yar
Dileğimdir sadece seninleyken
Ölümsüz dakikalar…
Bir çocuk hevesiyle yazdığım satırlara
Bir de hasretini dilsizleştiriyorum
Üşüdüm hadi,sar beni,gel artık!her nerdeysen
Ellerimden tutsana sevdiceğim
Arsız bir çocuktum ben
