Ayrılık işte..
Abartmaya gerek yok..
Kısa bir süreliğine Ölür gibi olursun..
Sonra yavaş yavaş dirilirsin..
Ama Aklın ve kalbin hep onda.. hep arafta kalır..
Hepsi bu işte…
Bi kaç gün ; ay; yıl; belki de ömür..
kendine gelemezsin..
yüzün güler ama Kalbin ağlar..
Bedenin dinç görünür ama Ruh’un yaşlanır..
Hep tezatlıklar hep zıtlıklar içinde olursun…
Sonra aradan zaman geçer..
Biri daha çıkar karşına..
Hah işte bu !! dersin..
Sonra onada alışırsın..
Seni seviyorumlar..
Ölüyorumlar..
Bitiyorumlar…
Derken..
Bide bakarsın O’da bitmiş..



Etiketler: