Buram buramdı yalnızlık, Derin bir keder sarmıştı beni, Çıkmaz birer sokak olmuştu geceler Sonsuz bir özlem duydum beklediğim sevgiliye Bir şarkı mırıldanıyordum, Suskun yürürken yarının mazisinde Alevlenmişti hasretim, Aradım beklediğim sevgiliyi Kimdi o bilmiyorum, Ne renkti gözleri görmedim ki, İpek gibimiydi saçları bilmeden, Sevdim o beklediğim sevgiliyi Aşkı kalpten olmalı onun, Bilmemeli yalnızlık kelimesini Vefalı olmalı, sevmeli beni, Beklemeye değmeli, beklediğim sevgili Devamını Oku...

Aşk cesaret ister, kocaman bir yürek ister. Aşk hayata karşı işlenilen en doğru suç ortaklığıdır, Aşk hayatın tekdüzeliğine, bütün sıradanlığına en soylu başkaldırıdır. Ondan korkup kaçmak hiç kimseye yakışmaz. Ve elbette Aşkı suçlamak, yargılamak, karalamak inkar etmek de asla yakışık olmaz Niçin aşk ? Nedir bu aşk denilen şey, elle tutulmaz gözle görülmez bir şeyse nedir bu yaşanan somut acılar, güzellikler ? Tek başına aşkı tanımlamak her şeyden soyutlamak mümkün mü ? Hayır ! Nedir şu aşk...? Aşk hayatın bize hazırladığı en güzel sürprizdir, bu yüzden de kalpleri ne zaman ele geçireceği hiç belli değildir. Daha ne olduğunu bile anlayamadan onun hükümdarlığına giriverirsiniz. Aşk; en yalın biçimde anlatılan tek kavramdır o, adı kendisidir zaten. Onu anlatmak için sonu gelmez cümleler kurmanıza ge Devamını Oku...

Beni unutma lütfen, Sanki beni unutursan aynalarda bile yansımayacağım. Kimse elimi sıkmayacak merhaba derken, bütün otobüsleri kaçıracağım. Sanki sen beni unutursan balkanlardan gelen yağışlı hava yalnızca benim üzerime yağacak. Birşey isteyeceğim gelmeyecek, Sigarasız kalacağım yemek sonralarında. Lütfen beni unutma çünkü sen beni unutursan ben tedavülden kalkarım, anlamım kalmaz. Lüzumsuz bir şey olurum. Denediğim hiç bir kıyafet olmaz bana, güzel konuşamam, küfürbaz olurum. Beni unutma lütfen, adım artık öznen olmaz, ben artık özel olmam, genel anlamlar içeririm. Beni unutma lütfen.. Lütfen. Devamını Oku...

Ayrılık işte.. Abartmaya gerek yok.. Kısa bir süreliğine Ölür gibi olursun.. Sonra yavaş yavaş dirilirsin.. Ama Aklın ve kalbin hep onda.. hep arafta kalır.. Hepsi bu işte... Bi kaç gün ; ay; yıl; belki de ömür.. kendine gelemezsin.. yüzün güler ama Kalbin ağlar.. Bedenin dinç görünür ama Ruh'un yaşlanır.. Hep tezatlıklar hep zıtlıklar içinde olursun... Sonra aradan zaman geçer.. Biri daha çıkar karşına.. Hah işte bu !! dersin.. Sonra onada alışırsın.. Seni seviyorumlar.. Ölüyorumlar.. Bitiyorumlar... Derken.. Bide bakarsın O'da bitmiş.. Devamını Oku...

''Hepiniz aynısınız'' dedi; giderken... Kendimi hiç bu kadar kalabalık hissetmemiştim... Başka kimler vardı diyemedim! Devamını Oku...

O, başka bir dünyaya ait olmalı. Bunun başka bir izahı yok. Ne rüyalarıma giriyor ne de karşıma çıkıyor. Gittikçe, gelmedikçe, geciktikçe daha çok özlüyorum o'nu. Devamını Oku...

Ve gün gelir; üşümesin diye üstünü örttüğün artık kiminle yanıyor aklına bile gelmez... Tek bir söz söylersin küllerine bakıp: Gitmeyecektin! Devamını Oku...

Lafımı olur acıların, Lafımı olur sensizliğin Yağmurları sen sanıp ıslanıyorsam Eskisi gibi. İki kişilik yaşıyorsam hayatı Biri elbet bizim içindir Devamını Oku...

Düşünürsen; Yalnızlığımın resmi oturmayacaktır gözlerine Söz verdiysem bir kere unutmayacağım diye Unutmayacağımdandır. Görebilseydin keşke, Tahta masamda yemeğimi yerken, İki bardak iki tabak koyduğumu her vakit Görebilseydin. Karşımda duran sandalyede Var saydığımı seni Anlardın ki Unutmadığımdandır. Çay demliyorsam iki kişilik, Perondan iki bilet alıyorsam giderken uzaklara İki kişilik çınlıyorsa kahkahalarım İki sesle ağlıyorsam şarkılarda Şaşırma .. biri senin içindir. Çiçekler ekiyorsam saksılara Açtığında kanatlanıyorsa yüreğim petunyalarda iki yürek uçuruyorsam neşemin renklerinden rüzgara Sevmeyi vefa diye bildiğim içindir. Arılar göz bebeğimin kelebeği yapıyorsam Bulutları hasretimin şımarık çocukları, Lafımı olur acıların, Lafımı olur sensizliğin Yağmurları sen sanıp ıslanıyorsam Eskisi gibi. İki k Devamını Oku...

İlk defa göz göze geldiğimiz anı hatırlıyor musun? Kaçamak bir buluşmasıydı bu gözlerimizin. Seni istiyordum, biliyordun... Bakışların duygulu, anlayışlıydı, özlemliydi zaman zaman. Bakışların bir şarkı söylüyordu hiç bilmediğim. Seni dinliyordum, bakışlarını dinliyordum. Dağbaşında apansız karşıma çıkan bir pınardı sanki gözlerin. Eğilip su içmek istiyordum kirpiklerinin arasından. İçimde yaktığın ateşi söndürmek istiyordum. Ama o ateş gitgide büyüdü işte! Şimdi biraz da sen yan artık, benim yanacak yerim kalmadı. İnanamıyorum, sen var mısın? İnanamıyorum bir türlü. Tuttuğum ellerin mi? Öptüğüm dudakların mı? Kim bilir? Belki de yoksun, berbir rüyâ görüyorum, biraz sonra uyanacağım. Herşey ansızın silinecek. Ne saçların kalacak ortalıkta, ne gözlerin. Yine kahrecici yalnızlığıma döneceğim. Biraz daha yıkılmı Devamını Oku...