Her şeyin bir adı vardır da ben sende yaşadıklarıma bulamadım bir ad koklarsın, gül dersin duyarsın, ezgi dersin tadarsın, ekmek dersin dokunursun, sıcak bir el dersin.ben dokundum sana, yüksek bir direnç yüklendim tadamadım ekmek tazeliğinde sevgini baktım da gözlerinde boğuldum, tutunamadım kirpiklerine ezgi saflığında sesin kaldı kulaklarımda. çiçeklerle harmanlanmış kokun kaldı çekiniyorum soluk alırken, başka kokular karışmasın diye. dedim ya güzelim, koyamadım adını sende ürpertilerimi duyduğum çırpınışları, konuşurken sesimin sende düğümlenişini. aşamadım gönlümden beynime uzamış uçurumu. sunsam her şeyiyle bu sevdayı ellerine sen koyabilir misin adını göğüs gerebilir misin bu sevdanın amansız dalgalarına Devamını Oku...

Leyla ile Mecnun, Ferhat ile Şirin,Tahir ile Zühre,Kerem ile Aslı,Yusuf ile Züleyha örneklerinde olduğu gibi  böylesine ulvi ve asil sevdalara ne yazık ki kütüphanelerin tozlu raflarında, ya da yıllardır kulaktan kulağa yayılan şehir efsanelerinde rastlarız ancak. Haaa,, var mıdır böylesi aşklar derseniz,, vardır,, vardır da öyle paaaaat diye herkes duysun diye ilan edilmez ki sevdalar,, el ilanı dağıtır gibi de reklam yapılmaz.. Sevgi başkadır,,, aşk başkadır,, ama iç içedir,, şöyle ki: sevdiğiniz insanların hepsine aşık olur musunuz?? hayır,,, yani bir kişiyi sevmek için ille de aşık olmak şart değildir,, öyle olsaydı, bu mantığa göre; herkes aşığımız olurdu,,, ancak ve ancak çok özel kişiler ve hak edenler, gönül bağı içinde olduğumuz müstesna kişiler layıktır sevgiye,, Sevgi öyle dil, din, ırk, kadın Devamını Oku...

Hiç veda etmemiş biri için vedalar kolaydır. Ama bir de daha önce veda eden insana bakın. O insan hep eksiktir. Bir yarısı yoktur. Arkasında sevdiklerini bırakıp gittikten sonra vedaları sevmez olmuştur. İnsanlar ona duygusuz gözüyle bakar ama aslında aramızdaki en duygusal en acı çeken kişi odur. O kişi tek başına bir çok güçlüğün altından kalkmıştır. Peki ya birden çok veda eden insanları düşünün. O insanın direnecek gücü var mıdır ? Veya hayatına insanları tekrar alabilir mi ? İçi dışı özlem olmuştur o insanın. Hiç veda etmemiş insan anlayamaz özlemden. Sarılmanın nasıl bir duygu nasıl bir ihtiyaç olduğunu bilemez. O kadar insanı arkasında bıraktıktan sonra nasıl ayakta durulur? Nasıl düşmeden durulur? Onu kim düştüğü yerden kaldırır? Nefret ettiği bir yerde insan nasıl durur sevdiklerinden uzakta ? Veda e Devamını Oku...

-sarılsa geçer biliyorsun değil mi? evet biliyorum gecer bütün hüzünleri alıp götürür bu kalbi tekrar yaşatır ama ben istiyor muyum bilmiyorum. tekrar istiyor muyum seni ? ah be adam yine geldin aklıma. gerci hic gitmedin ki.. yazamıyorum artık yazamadıkça anlıyorum yavaş yavaş gidiyorsun benden. Gidiyorsun ve bende buna izin veriyorum. çünkü biliyorum sen gelsende olamayız biz.  kabullendim ben artık sensizliğimin ömür boyu olduğunun. yazamadığımı söylemiştim ya doğru iste. yazamıyorum duygularımı kağıda dökemiyorum kalemim konuşmuyor. hissizlestim galiba adam. zorlanıyorum yazarken. kelimeler bogazımda kalıyor senle ilgili konuşurken. son demistim bitti demistim ama bak tek bir soru tekrardan seni kağıtlara dökmeme sebep oldu. biliyorum adam giderek hic yazamicam. buna unutmak diyorlar galiba. oralardan Devamını Oku...

Niye bu kadar hırslısın diye sormuştun bana.. Fazla soru sormazdın aslında. Bu yüzden de benim hakkımda pek bilgi sahibi değildin. Merakta etmezdin. Ama gözlerime baktığında görmüş olmalıydın yaralarımı.. Çünkü sende benim gibiydin. Belki bundandır ki nefretle büyüyen kalbim ilk kez sana açmıştı kapılarını. Sen gençliğinin en güzel yaşlarında yemiştin hayattan tokadı .Bense henüz yürümeyi bile yeni öğrenmişken.. İkimizde kanadının biri kırılmış ama hala uçmaya çalışan kuşlar gibiydik.. Ne biliyim benziyorduk işte. Bilemedin.. Ateşle oynayan bendim. Kendimi bile,isteye yangınların ortasına atan. Bir gün söndüreceğine inandığımdan,canım ne kadar yansa da şikayet etmiyordum.  Yanıldım.. ve hayat bana 2. tokadını attı. Günlerce düşündüm.. Uyumadım düşündüm.  Eksik olan neydi? Nerde hata yapmıştım? Devamını Oku...

Bu kez başkaydı.. hissettirdiğin gibi. Aylar sonra ilk kez yine sahiplenir gibi sarılmıştın bana.  Bırakmam der gibi öpmüştün. Saatlerce konuştuğumuz onca şeyden çıkardığım tek sonuç ''beni tekrar istediğindi''. Gözlerime tıpkı ilk günlerde ki gibi bakmıştın. Tamam dedim.. Bu belirsizlik bu gece bitecek.  Bana sımsıkı sarılıp,kokumu içine çeke çeke dudağın alnımda uykuya dalman.. Her yaptığın haksızlığı unutturmuştu o an.İçimde ki bütün alevler sönmüştü. Zaman dursun,sabah olmasın Allah'm dedim. Ama güneş yine doğdu.. Hemde bizim için. ''Gözümü açtığımda seni yanımda görmek'' işte bu her şeye değerdi. Günaydın deyip alnımdan öpmüştün yine. Belli etmesem de mutluluktan çıldırmıştım.. O geceden sonra bir nebze de olsa değişmiştin..  Akşam olsa,işten gelsen de konuşsak diye beklerdim. 3 gün sonra... Devamını Oku...

O gün çok dalgındım.. Aksi takdirde daha ilk buluşmadan beni bekleticek adamı 2-0 geriden başlatırdım. Yanaştı arabayla yanıma. Ay bir bindim ben şok ! Adam yataktan kalkmış yüzünü bile yıkamamış.. Hani küçükken annemiz sabahın köründe kaldırıp ekmek almaya yollardı ya sersem sersem inerdik aşağı aceleyle pijamalarla.. Neyse ki allahtan pijamayla gelmemiş. Şarap vericekti bana buluşma bahanemiz buydu. Bakınıyorum arabada şarap falan yok sürüyor adam sadece. "Nereye" dedim en sonunda. "Kahve içelim arkadaşlar bizde kaldıda şarap evde onların çıkmasını bekleyelim"dedi. Ben 2.şok Lan eve gelicem demedim ki ben sana . Ne bu emrivaki ? Tabi bunları içimden mırıldanıyorum ateş anlatıyor ben süt dökmüş kedi gibi dinliyorum adamı.  Bi yandan da acaba evi nasıl evde n'olur üstüme saldırır mı sarhoş olur muyuz soruları Devamını Oku...

İnsan çok sevince çok iyi tanıdığını zannediyor kısa bi zaman içinde.. Yıllar geçtikçe daha çok güveniyorsun kendine. Ciğerini bilirim diyorsun. Sonra gün geliyor ciğerini söküyor o insan yerinden. Donup kalıyorsun önce kalbine bir taş oturuyor dilin tutuluyor. Bütün kelimeleri unutup sadece ''nasıl yapar''cümlesi dönüyor dilinde. Gün geçtikçe anlamaya başlıyorsun ve gözünün önünde ki perde kalkıyor. Türlü emeklerle büyüttüğün aşkın bi gün seni yerle bir edeceğini. BİLEMİYORSUN.. Aşık olduğun şehrin ışıkları,sokakları keyif vermiyor mesela artık. Sevdiğin insanlara sevgini gösteremiyorsun. Soyutlanıyorsun herşeyden.. Ve sonra yolları düşünüyorsun. Gitmeyi gittiğin yerde kalmayı.. Ben aslında hep giden oldum. Ki bilirsiniz en zoruda budur. İstemezken gitmek zorunda bırakılmak. Kırıldığınız ye Devamını Oku...

Dondurucu soğukta bir an önce evime varabilmek için hızla yürürken, ayağımın ucunda bir cüzdan gördüm.. Hemen aldım. Sahibini gösteren bir kimlik vardır diye acele aceleaçtım.. İçinde üç dolar ve sararıp kat yerleri yıpranmış eski bir zarftan başka birşey yoktu… Sol üst köşede yalnızca gönderenin adresi, alıcı adresi yerinde bir posta kutusu numarası vardı. Bir ipucu bulabilmek belki biraz damerakımı giderebilmek için zarfı açtım ve içindeki mektubu okumaya başladım. Mektup, sol yanı çiçek resmiyle süslenmiş bir kağıda, özenli bir el yazısıyla yazılmıştı ve “Sevgili Michael” diye başlıyordu.. Ve “Annesi yasakladığı için onu bir daha göremeyeceğini” anlatarak devam ediyor.. “Ama sakın unutma, seni daima seveceğim” diye bitiyor.. İmza.. Hannah!.. Elimde yalnızca, mektubu yazan kişiyle, mektubun yazıldığı Devamını Oku...

Günbatımında başlar özlemler. El ayak çekilmeye başlayınca bu yalancı kentten, kalırsın baş başa bir sen, bir yalnızlığın, birde özlemlerin. Ellerin üşümeye başlar yoksa sevgilin yanında. En büyük özlem de onadır ya Kendini hep yarım hep eksik hissedersin. Duvarlar üstüne gelir Onun yokluğunda. Yaktığın sigara bile senin gibidir biraz acı biraz kederli yanar. Sonra bir şarkı tutturursun yada geliverir aklına. Söylersin ama O duymaz, istersin gelmez. Özlersin onu. Sonra bir bakmışsın iki damla yaş akmış yanaklarından ona doğru. Süzülürken yaşlar yanağından dudaklarına, öper de yollarsın o yaşları Ona. Özlemişsindir. Sonra ardından bir sigara daha yakarsın sonra bir tane daha bir tane daha... Baktın olmuyor, bulamıyorsun bir çare atarsın kendini yatağa uyuyup kurtulmak için bu özlem acısından. Devamını Oku...