Ben seni kocaman bir yürekle sevdim. Gözlerim değil, yüreğimdi seni gören. Sen damarlarımdaki kana karışıp, geldin oturdun yüreğime. Bir başka yerde olamazdın zaten. Sen, benim en değerli yerimde, yüreğimde olmalıydın, orada kalmalıydın. çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek, ilk kez bu kadar kolay kabullendi seni. Herhangi bir konuk değildin artık. Bu yüzden ne ağırlama faslı vardı, ne de uğurlama. O yüreğin gerçek sahibiydin. Şimdi sonbahar, kışa giriyoruz ya... Ben dört mevsim baharı yaşadım seninle. çiçek çiçek açtın yüreğimde. Gökkuşağı zayıf kaldı, senin renklerin karşısında. Taze bir yaprak gibi yeşildin. Açelya idin pembeliğinle. Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün. Kırmızıydın bir ateş gibi. Ve maviydin... En çok bu renkle anmayı sevdim seni. Denize tutkundum, denizi sensiz, seni Devamını Oku...

Bir mesajı, yazılmış ufacık bir notu, bir sinema biletini, kurumuş bir çiçeği ya da basit bir fişi aylarca, hatta yıllarca saklayacak kadar sevmemeli insan. Devamını Oku...

Ben bugün; seni bıraktım. Ben bugün; Hiç bilmediğim bir sokakta, yere yıkılıp ağlarken… Hiç bilmediğim insanların bana acıyarak baktığı o gözlerde bitirdim seni. Ben, Tükendim. Devamını Oku...

Varlığınla yokluğun arasında kalmayacağım artık, sadece olmayacaksın… Sensiz kalma ihtimali olmayacak aleyhine kurulmuş cümlelerimin sonunda… Belki birkaç satır arasında unutulacaksın bir müddet sonra. İçimden olmayacak, boş bir kağıdın gölgesine sığınmayacak sana sitemlerim… Hani hep kızardın ya “Konuş konuş konuş” derdin, haykırabilir miyim şimdi korkaklığını?.. Bıraktığın bu mavi düşleriyle avunan yalnızlığı, artık sahiplenilmeyecek olmanın burukluğunu yaşarken, haykırabilir miyim dersin, susar mıyım, gülüp geçer miyim yoksa…? Aslında alıştırmalıyım kendimi hiç dönmeyecekmişsin, dönülmeyecek bir yerdeymişsin gibi farzetmeli, unutmalı.. Seni hiç tanımamış gibi yaşamımı sürdürmeliyim. Var olduğum her yer aşkın şehri olmalı artık, yeniden sevmenin, sevilebilmenin yeri her yer, zamanı yaşanan ve gelecek tüm Devamını Oku...

Sana bir mektup yazmak istedim. Her satırında sana olan sevgimi bulacağın, her kelimesinde sana olan aşkımı göreceğin. Aldım elime en sevdiğim kalemi, koydum masaya boş bir kağıdı. Başladım bişeyler karalamaya. Önce normal bir giriş yaptım, selam ve hal hatır sorar türden. Sonra vazgeçtim direk konuya girmek istedim. Ama ne yazacağıma bir türlü karar veremedim. Mektuba başlayamıyordum. Birşeyler izin vermiyordu başlamama. Durup düşündüm biraz. O zaman anladım ki, ben sana ne yazacağımı bilmiyordum aslında. Her satırda sevgimi ve her kelimede sana olan aşkımı görmeni sağlamaya ne kelimeler yeterliydi ne de cümleler. Bunun başka bir tarifi olmalıydı. Bir şekilde anlatılmalıydı hissedilenler. Seni tarif etmeye yetecek bir dağarcığa mı sahip değildim yoksa sen gerçekten tarif edilemezmiydin. Bir süre durup öylece Devamını Oku...

Yarı kaçamak bir sevdaydı bizimkisi… Ben sana geldikçe sen kaçtın benden. Ama bariz bir kaçış değildi bu. Kaçıyordun ama sanki beni de peşinden sürüklemek için uğraşıyordun. Peki o zaman neden kaçıyordun? Seni kovalamaktan her yoruluşumda şöyle bir durdun. Kendince biraz dinlendin ve sanki bana “Hadi başarabilirsin, hemen neden pes ediyorsun” dercesine yaklaştın. Tam ben azıcık kendimi toplayıp ayağa kalktığımda sen yine başlattın aynı serüveni. Peki neden hep kaçıyordun? Neden sürüklüyordun beni peşinden? Kaçmasan, beraberce yol alsak, zorluklara karşı beraber dirensek olmaz mıydı? Ki bilirsin, asla senin üzülmene kıyamazdım. Seni üzecek her şeye düşman gibi bakardım. Bazen kendime bile düşmandım bu yüzden. İstemeden, farkında olmadan ve hatta bilinçsizce bile olsa her seni üzüşümde kendimden çıkarırdım bunu Devamını Oku...

Seviyorum seni, ölesiye, delicesine, taparcasına ve bir o kadarda karşılıksızcasına. Senin de beni sevmeni beklemeden. Oysa biliyorum, hissedebiliyorum, benim seni sevdiğim kadar seninde beni sevdiğini. Her saniye, her dakika her saat kısacası her an sadece sen varsın aklımda. Seni görüyorum her nereye baksam ve nezaman gözlerimi kapasam. Bazen korkuyorum seni görmekten, korkuyorum çünkü, son zamanlarda ne zaman seni görsem birden bir titreme sarıyor benliğimi ve kalbimin yerinden fırlayacağını sanıyorum. Artık seni görmeye dayanmıyor kalbim. Sadece kalbim mi? Beynimde ona uyuyor. Onunla birlik oluyor. Seni gördüğümde kalbim deli gibi çarparken beynimde duruveriyor birden. Kalıveriyor olduğu yerde. Ne sana söyleyecek bir cümle kurmama izin veriyor nede sana karşı olan hislerimi belli etmeme. Olsun tüm bunlara Devamını Oku...

Sabah uyandiginda midesinde bir yanma hissetti yanmanin nedeni aksam yedikleri degil uyanir uyanmaz bugün yapacaklarinin aklina gelmesiydi. Bugün 2 yildir götürmeye çalistigi bir birlikteligi bitirecekti aslinda bunda geç bile kalmisti. Bitmeli dedi içinden her gün; bu tatsiz uyanis bitmeli… Içinde bir muhakeme baslamisti, kendi kendine söyleniyordu: Ona da haksizlik etmek istemiyorum belki hatali olan benim…. Bulunmaz Hint kumasi degilim ya, görünüs olarak himmm yakisikli çocuk denilecek biri hiç degilim…. Ama yaptim çok çalistim bitmesin diye kendimle mantigimla çok kavga ettim olmadi…. Genç adam bunlari düsünürken surati sekilden sekille giriyordu. Süratle giyinerek disari çikti, bugüne kadar hiç bekletmemisti onu simdide bekletmemeliydi. Istanbul soguk ve yagmurlu bir Nisan ayi yasiyordu.Genç adam gökyüzü Devamını Oku...

Hani göğü yırtmak, yağmurdan boşalırcasına yağmur yağdırmak istersinde elinde avucunda bir kaç damla. hani bir rüzgar estirmek acı veren ne varsa silip götürmek istersinde rüzgar sandığın nefesindir. hani bir şarkı yapmak, yediden yetmişe herkesi coşturmak istersinde, boğazında düğümlenen üç-beş kelime.işte böyle sende tutukluğum, benimde çaresizliğimde. nereye gidersem gideyim içimde hep bir sen. ben aşk istedim…su olmak istedim dudaklarına. kendi susuzluğumu dindiremezken. ve yolumu kaybetmişken sana yol…başını koyduğun omuz olmak istedim. sana bir şey olsa, başında bulacağın ilk kişi belki. seninle yürekli, bir o kadarda çaresizim. bu güneşine hasret günün, gecesini arayan yıldızın, sevdiğini yitiren benim hikayem. dudaklarımda bir dua gibi adın, hücrelerimde bütünüyle sen varsın.ne zaman bölünse uykum, b Devamını Oku...

Seni ilk gördüğümde başladı bu hikaye. Ondan öncesinde başka dertlerim, başka sıkıntılarımla boğuşuyordum. Aklımı toparlamaya çalışıyordum. Oysa sen aradığım ilaçmışsın, nereden bilirdim. Önce bir kıpırtı gibiydin kalbimde. Sonradan kalbimi eline geçirdin. Artık o kalp senin adınla atıyor, senin varlığınla beni yaşatıyordu. Önceleri kendimle yüzleştim. Olabilir miydi? Ben gerçekten yeniden sevebilir miydim? Çok sürmedi bu hesaplaşma. Kendime neden sevemeyeyim ki? Ne var sevemeyecek? Ben zaten yeniden doğmadım mı dedim? Evet senin sayende yeniden doğmak kelimesinin anlamını kavramıştım artık. Varsa yoksa sendin. Sensiz hiç bişeyin anlamı olmadığını hatta daha önemlisi sensiz benim bir anlamım olmadığını hissetmeye başlamıştım.  Seninle konuşurken bile seni düşünüyor olmak ve senin bunu bilmemen sanki sana iha Devamını Oku...